dinsdag 27 september 2011

Alleen

Een grijze dag, deze 27 september 2011, het begin van een zwarte week. Verlaten gangen, donkere kamers, echoënde voetstappen en niemand om lastig te vallen met mijn nep Engelse/Franse/Russische/Turkse-accent. Al mijn collega's zijn zurück in hun respectievelijke Heimat gefahren. Opweg naar het volgende avontuur. En ik ben hier nog, alleen alleen.

Huilend zit ik hier in mijn kantoor weg te kwijnen. Vol goede moed kijk ik uit naar volgende week. Wat is er dan volgende week, Bart? Nou, dat zal ik je eens even haarfijn uitleggen! Volgende week landt een nieuwe groep gretige Städtebotschafter, zoals ik vorig jaar ook begin oktober begon. Nieuwe collega's! Bij de meeste banen krijg je zo af en toe een nieuwe collega, bij grotere bedrijven met enige regelmaat. Maar ik heb straks in één klap patsboem vier nieuwe collega's, uit vier verschillende landen!

Conclusie: het is een treurige tijd, maar achter de wolken schijnt de zon. En de zon schijnt deze week sowieso volop, dus mij maken ze de mij maken ze niet gek!

0 reacties:

Een reactie posten