Couch Surfing voor beginners

Op een verdomd koude dag afgelopen oktober was ik bezig mijn Freundeskreis uit te breiden. Want: nieuwe stad, nieuwe vrienden, nieuwe mogelijkheden! Ik had natuurlijk mijn nieuwe collega’s al angefreundet, maar soms ben je na veertig uur per week met elkaar werken wel eens aan wat anders toe. Frisse gezichten, en af en toe ook wat minder frisse exemplaren, doen mij dan goed.

Het was een beetje als een ongesneden pizza eten: waar te beginnen? Zoveel keuze! Kroegen zat natuurlijk (ook daar kom ik nog op terug), maar dat leek me allemaal zo bewerkelijk (waar hangen de relaxte mensen uit, is dat echt de naam van die kroeg en wat voor mensen komen daar dan in godsnaam op af, etc.). Ik besloot het anders aan te pakken. 

Al langere tijd ben ik lid van Couch Surfing. Nu krijg je in Haarlem niet vaak een aanvraag van reizigers om jouw couch te surfen omdat de meeste mensen meteen naar Amsterdam reizen. In Osnabrück is het enigszins het zelfde. Toch weerhield dit mij er niet van eens te kijken hoe de community er hier bij lag. ‘Morsdood’ is één manier om wat ik aantrof te beschrijven, een andere optie is het oer-Haerlemsche ‘mottige sessie’.

Dit kon zo niet langer, praatte ik mezelf aan. Nobel als ik mijzelf voelde in het ondersteunen van zo’n mooi project als Couch Surfing ging ik aan de slag. Ik besloot een maandelijkse Stammtisch voor Couch Surfers (CSers in de volksmond) op te zetten. Drie weken later was hij daar, de eerste ’officiële’ Couch Surfing Meeting van Osnabrück. Insgesammt kwam een man of twaalf opdraven, waaronder twee Canadezen die ik dat weekend op mijn couch had. Het was een bizarre en leuke avond die uiteindelijk heel laat eindigde in een van mijn favoriete clubs hier, de Kleine Freiheit.

Nu, zes CS Meetings later, komen er elke eerste vrijdag van de maand ruim dertig mensen naar Biergarten Grüner Jäger en eindigt deze avond altijd met een hoop nieuwe (mensen)kennis, vrienden, een lokale krediet crisis en de daaruit volgende kater. Er duiken zelfs splintergroeperingen op die elke week met elkaar koken, met elkaar gaan Couch Surfen, of bizarre plannen smeden als Frühshoppen (ontmoeten in een kroeg voor een ontbijt of brunch met alcohol en snacks) op zondag. Mijn ervaringen daarmee komen ook nog ruimschoots aanblog in het essay ‘Bier, daar zit wat in!’.

Wat ik hier mee wil zeggen? Couch Surfing is een hele coole manier om te reizen, nieuwe dingen te beleven en vrienden te maken. Believe!

Bart vs. Stadt Osnabrück – The Fiets Diaries

Ik woon nu ruim zes maanden in Osnabrück en hoewel ik midden in het centrum woon en als stadsambassadeur voor het hele jaar een gratis busabonnement heb gekregen, zit ik veel liever op de fiets. Ik fiets naar bepaalde afspraken die soms iets verder weg zijn, of grotere of goedkopere supermarkten die net buiten het centrum liggen. Vooral in de ochtendspits ben je met de fiets drie keer zo snel. Los daarvan is fietsen gewoon helemaal de bom.

Osnabrück is een niet geheel fiets-vriendelijke stad. Dat is voor mij persoonlijk eerder een uitdaging dan een obstakel. Al moet ik zeggen dat ik de eerste keer wel een beetje in de war was toen ik met groen licht voor links af op een kruising ergens midden op die kruising moest stoppen voor nog een stoplicht, dat een minuut later pas op groen ging, terwijl me de BMWs, Audi’s  en stadsbussen om de oren vlogen. Leermomentje.

Niets is mooier dan fietsen met muziek. Eigenlijk doe ik bijna niets zonder muziek op mijn hoofd, maar dat is een ander verhaal. Mijn muziek komt van mijn mobiel  en zo af en toe word ik ook gebeld terwijl ik fiets en dan neem ik gewoon op, met of zonder headset. Maanden gingen zo voorbij  terwijl ik onbezonnen met de fiets door Duitsland suisde. Das gibt’s aber nicht mehr...

Want... laatst vertelde een vriendin dat ze hier bekeurd is omdat ze met een koptelefoon op fietste. Verbijsterd heb ik het even gegoogled. Het is dus blijkbaar zo: als een politieagent(e) oordeelt dat jouw muziek of telefoongesprek op de fiets jouw verkeersdeelname belemmert, mag hij of zij jou vrolijk bekeuren. Wat ‘belemmeren’ is, is  mij niet geheel duidelijk geworden. Vanaf nu fiets ik dus niet meer onbezonnen door Osnabrück, maar kijk ik continu over mijn schouder of er niet zo’n blauw-grijze Volkswagen achter me rijdt en denk ik terug aan de tijd dat ik nog onwetend was... Oh glory days!

Deel twee van The Fiets Diaries komt binnenkort. In dat epos verhaal ik over de fietsenmaker die niet rijk wilde worden.

Voor zover ik weet is dit in Nederland niet illegaal (correct me if I’m wrong), een korte google-sessie leverde dit artikel op: http://headlines.nos.nl/forum.php/list_messages/6984

Daar ben ik dan! Bart Balm, stadsambassadeur van Osnabrück

Toen ik dat voor het eerst hoorde ging er geen belletje rinkelen. Ja, iets met zustersteden, dat wel, maar verder had ik eigenlijk geen idee dat er op dat gebied wat gebeurde. Als je het me nu vraagt kan ik je uren vervelen met alle toffe dingen die er lopen tussen Haarlem en Osnabrück. Zet je dus maar schrap...

Of toch niet. Daar is dit blog namelijk niet voor bedoeld. Vanaf nu ga ik wekelijks bloggen.  Niet alleen over mijn werk, maar ook wat er hier zo na het werk te doen valt en waarom ik me zo ontzettend goed vermaak in Osnabrück. Voor de volledigheid zal ik in dit eerste blog wel even opsommen hoe het in zijn werk gaat, dat ambassadeurschap.

Ambassadeur
Jaarlijks, van één oktober tot en met dertig september het jaar daarop, is een jonge Haarlemmer stadsambassadeur in het Duitse Osnabrück. Ik werk voor en word betaald door de stad Osnabrück en dus niet voor en door Haarlem. Er wordt door de gemeente Osnabrück gezorgd voor een woning met een schappelijke huurprijs, midden in het centrum (aan de Grote Markt van Osnabrück, zogezegd) en ik werk in een team met nog vier andere ambassadeurs. Mijn collega’s komen uit Angers (Frankrijk), Canakkale (Turkije), Derby (Engeland) en Twer (Rusland) en dat alles wordt in het gareel gehouden door een Duitse ‘chef’.

Het werk zelf bestaat uit de meest uiteenlopende zaken, maar bijna elk project heeft iets met een uitwisseling te maken. Zo bestaan er uitwisselingen tussen middelbare scholen, sportclubs, ondernemersverenigingen, besturen van de hogescholen in beide steden en ook tussen verschillende culturele instellingen. Voor al die uitwisselingen ben ik als stadsambassadeur het vaste aanspreekpunt en ik zorg ervoor dat alles vlekkeloos verloopt.

We doen nog veel meer, maar dit lijkt me voor nu wel even genoeg. Binnenkort meer blogs!

Verwacht onderwerpen als: ‘Bart vs. Stadt Osnabrück – The Fiets Diaries’, ‘Couch Surfing voor beginners’ en het onontkomelijke ‘Bier, daar zit wat in!’.