Eind goed, al goed

Met een traan op mijn wang en een lach op mijn gezicht zeg ik: arriverderci!

Ik had de laatste tijd ein wenig weinig tijd om te bloggen en nu bevind ik me alweer in de End Times. Dit jaar in Osnabrück heeft me zoveel mooie en minder mooie dingen doen beleven, je zou er een blog mee kunnen vullen... Oh.

Aan de andere kant kunnen woorden niet beschrijven hoe mooi mijn tijd hier was, dus dat is dan ook meteen weer opgelost.

Deze post is slechts bedoeld als een bedankje aan allerlei hoge en lage piefen die het mij makkelijker gemaakt hebben (of niet, Paul) en waar ik een hele goede samenwerking mee heb gehad (dat dan weer wel, Paul). Ik noem geen namen (ok eentje dan: Digna! En ok, jij ook Paul), maar bedank iedereen die in Haarlem en Osnabrück de jumelage ondersteunt intens en hoop nog vaak met jullie samen te kunnen werken. Voor een jumelage-initiatief heb ik vast ergens nog een paar verloren uurtjes klaarliggen, dus benader me gerust.

Dan rest mij slechts nog Anna-Maria Schwarze heel veel succes toe te wensen als stadsambassadrice van Haarlem in Osnabrück in 2012. Of zij ook gaat bloggen en wat dan de link is blijft nog even een verrassing (no pressure Anna-Maria).

Bedankt voor het lezen en ik zie jullie in Haarlem!

Volgende week: Kerstmarkt

Even een snelle update: vanaf volgende week vrijdag is de kerstmarkt geopend! Zodra hij staat bericht ik er nog uitgebreid over, maar voor liefhebbers van Glühwein, Feuerzangenbowle, Käsegriller en Gemütlichkeit: voor 40 Euro kun je heen en weer met NS Hispeed als je minimaal 4 dagen van te voren boekt. Doe het nu, laat het me weten en dan drinken we een Glühweintje zusammen!

P.s.: ik word niet door de NS gesponsord
P.p.s.: Kerstmarkt van 25-11 tot en met 23-12-2011

Uitstapjes

'Af en toe mag je het er best eens van nemen' hoor je mensen wel eens zeggen. Eerlijk is eerlijk, het liefst neem ik het er natuurlijk altijd van. Aber richtig!

En toch maak je in een jaar als stadsambassadeur zo veel mee, dat je soms vergeet hoe zeer ze je hier soms verwennen. In de eerste drie maanden, terwijl je jezelf nog druk aan het inwerken en 'einleben' bent, is er namelijk veel te doen.

Buiten de normale werkzaamheden die je het hele jaar door doet, word je ook overal voorgesteld, samen met je nieuwe collega's. Deze kennismakingsgesprekken dienen er niet alleen toe om andere partijen of organisaties binnen de stad te leren kennen, waardoor de samenwerking soepeler verloopt (bijvoorbeeld bij het opzetten van een nieuwe uitwisseling). Maar ook om als stadsambassadeur de stad beter de leren kennen, waardoor je beter kunt 'ambassadeuren'.

Om jullie jaloers te maken volgt nu een lijstje van een aantal minder standaard / bijzondere dingen die ik tot en met het einde van het jaar ga doen of al gedaan heb.

Steckenpferdreiten - Met 1500 kids op een stokpaard door Osnabrück rijden.

Herbstjahrmarkt - Opening van de herfstkermis bezoeken met de burgemeester en collega's uit het Rathaus. In de lente doe je dit nog een keer.

Zoo - Rondleiding door dierentuin en planetarium. Veel delegaties hebben dit tijdens de Maiwoche op het programma staan, dus is het handig als je er het een en ander over weet.

De Stem zijn - Eind November spreek ik de Nederlandse audio guide van het Felix Nussbaum Haus in. Een tijdelijk openbare vereeuwiging van mijn vocalen in Osnabrück dus. Yeah!

Kerstmarkt - De opening van de Osnabrückse kerstmarkt. Ondanks dat de opening bijzonder is, vergeet je die vrij makkelijk. Simpelweg omdat de Kerstmarkt letterlijk voor je deur staat en je dus van 11 uur 's ochtends tot pak 'm beet 11 uur 's avonds muziek hoort en snoep, worst en glühwein ruikt. En daar het Rathaus aan de overkant van de markt ligt, moet je verplicht over de kerstmarkt heen voor en na je werk. Dat is echt zo vervelend... ;)

1961 - Eindelijk ook in Osnabrück!

Het heeft een hele tijd geduurd, maar nu kan ook Osnabrück eindelijk van 1961 genieten. Tot voor kort had Osnabrück namelijk geen 1961. Dankzij een goede samenwerking tussen Historische Vereniging Haerlem en de Historische Verein Osnabrück, is dat probleem nu opgelost.

Het thema 1961 is al jaren van groot belang in Osnabrück. Veel mensen vragen zich dagelijks af hoe 1961 eruit zag in Osnabrück. Burgers konden de afgelopen decennia slechts gissen naar het jaar dat men ook op zijn kop lezen kan. Een aantal bekende Osnabrücker redewendungen met betrekking tot het missende jaar zijn 'ontbreken als 1961', 'een 61er maken' (verdwijnen, naar huis gaan, deze uitspraak is vooral populair onder de jeugd) en het minder vriendelijke 'was je maar in 1961 geboren'.

Dit stukje unieke cultuur en de vele vragen omtrent het jaar dat nooit was, zullen aanstaande maandag, 24 oktober 2011, opgehelderd worden. Exact vijftig (negenenveertig?) jaar na het mysterie, is de opheldering om klokslag zeven uur 's avonds te bewonderen in de foyer van het Historische Rathaus van Osnabrück. Mis deze historische onthulling niet!

Nieuwe Collega's

Daar zijn ze dan, mijn nieuwe collega's! Van links naar rechts hebben we daar:

Abby Campbell uit Derby in Engeland. Abby is 22 en heeft dit jaar haar Bachelor German Studies behaald. Tijdens haar studie woonde ze tien maanden in Duitsland, in de buurt van Rostock. Tof detail: ze drumt!

Rıza Baysal uit Çanakkale in Turkije. De beste man is 25 jaar oud, heeft tegen het einde van de 90s drie jaar in Bremerhaven gewoond en heeft een ingenieurs-titel in geofysica. Tof detail (alsof dat met die geofysica niet tof genoeg is): Rıza heeft meerdere jaren ervaring als schaakleraar.

Galina Kudryavtseva (uitspraak naar eigen interpretatie), uit Twer in Rusland. Galina is 23 jaar oud, heeft een Master Germanistiek/Anglistiek en verbleef voor haar studie in 2008 een jaar in Osnabrück. Tof detail: heeft vertaal- en tolkwerk gedaan voor de firma Afanasy-Piwo.

Adrien Clémenceau uit Angers in Frankrijk. Adri is 23 jaar oud, heeft een opleiding tot stadsgids in het Engels en Duits aan de universiteit van Angers gevolgd en woonde een jaar in een bos in Letland als onderdeel van een uitwisseling via de Europese Vrijwilligersdienst. Tof detail: spreek naast Frans, Duits en Engels ook Lets en Russisch.

Alleen

Een grijze dag, deze 27 september 2011, het begin van een zwarte week. Verlaten gangen, donkere kamers, echoënde voetstappen en niemand om lastig te vallen met mijn nep Engelse/Franse/Russische/Turkse-accent. Al mijn collega's zijn zurück in hun respectievelijke Heimat gefahren. Opweg naar het volgende avontuur. En ik ben hier nog, alleen alleen.

Huilend zit ik hier in mijn kantoor weg te kwijnen. Vol goede moed kijk ik uit naar volgende week. Wat is er dan volgende week, Bart? Nou, dat zal ik je eens even haarfijn uitleggen! Volgende week landt een nieuwe groep gretige Städtebotschafter, zoals ik vorig jaar ook begin oktober begon. Nieuwe collega's! Bij de meeste banen krijg je zo af en toe een nieuwe collega, bij grotere bedrijven met enige regelmaat. Maar ik heb straks in één klap patsboem vier nieuwe collega's, uit vier verschillende landen!

Conclusie: het is een treurige tijd, maar achter de wolken schijnt de zon. En de zon schijnt deze week sowieso volop, dus mij maken ze de mij maken ze niet gek!

Schoolreisje

Yes! Ronde twee! Het is weer bijna oktober en dat betekent maar één ding: scholierenuitwisselingen!

Verschillende Haarlemse scholen reizen namelijk voor het vak Duits (en soms ook voor Geschiedenis) naar Osnabrück. Dit varieert van groepen van 5 a 10 leerlingen die meerdere dagen blijven en bij Osnabrückse scholieren in huis gaan, tot dagtrips met groepen van 120 kids (en een lerarencorps om de boel in het gareel te houden). Uiteraard gaan er ook regelmatig Osnabrückse scholieren en studenten naar Haarlem, maar daar krijg ik alleen de voorbereiding en de foto's achteraf van te zien.

Wat is er nou zo leuk aan die scholieren? Verwende, irritante kinderen die niet eens hun best doen om dat beetje Duits dat ze op school hebben geleerd in de praktijk toe te passen. Veel slechte (ja, ik ben een kenner) Hitler-immitaties, slechte WOII-grappen, bratwurst-geroep en dus absoluut nul gevoel voor decorum. Maar daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben.

Waar ik het over wilde hebben zijn die scholieren waarvoor de trip naar Osnabrück begint als een schoolreisje en eindigt als een avontuur. De schuchtere, meestal pre-puberale schatjes die uiteindelijk veel stoerder zijn dan hun schreeuwende tegenpolen. De kinderen die na twee uur blozen wel iets tegen hun uitwisselpartner durven te hakkelen, om vervolgens weer een uur te zwijgen uit schaamte. Uiteindelijk hebben zij wat van hun bezoek geleerd, ook al is het niet altijd hoe je een brood bestelt bij de bakker...

Dus ik heb er nu al ontzettend veel zin in, ook als dat betekent dat je op sommige dagen acht keer half gebukt de 192 traptreden van de Marienkirchturm op en af moet.